موضوع: مجلس میهمانی در منزل سید محمدرضا یاسینی،1 واعظ
تاریخ سند: 7 آذر 1353
موضوع: مجلس میهمانی در منزل سید محمدرضا یاسینی،1 واعظ
متن سند:
از: 20 ﻫ 12 تاریخ: 7 /9 /1353به: 312 شماره: 21521 /20 ﻫ 12
موضوع: مجلس میهمانی در منزل سید محمدرضا یاسینی،1 واعظ
از ساعت 17:30 روز 26 /8 /53 مجلس میهمانی در منزل سید محمد رضا یاسینی واعظ دایر بود. در این مجلس شیخ محمد تقی جعفری2 اظهار داشت اخیراً فیلمی درباره اسلام تهیه می‌شود3 که قسمتی از آن زیر نظر دکتر حسین نصر4 خواهد بود و از مرتضی مطهری که در این جلسه حضور داشت تقاضا می‌کرد که به دکتر نصر هشدار بدهد که مردم توجه خاصی نسبت به تهیه این فیلم دارند بنابراین مواظب باشد که اغراض خصمانه در این فیلم گنجانده نشود. در این مجلس شیخ محمد تقی فلسفی واعظ اظهار داشت چقدر مایه خوشبختی است که مرا ممنوع‌المنبر کردند و الا اگر منابر من آزاد بود معلوم نبود کار من به کجا کشیده می‌شد.
در این موقع سید جواد هاشمی خاتون آبادی(معروف به سید جواد هشترودی5 واعظ) سئوال کرد آقای فلسفی آیا وظیفه عینی و اجتماعی خود نمی‌دانید که کاری بکنید منبرتان آزاد شود. فلسفی گفت نه آقا بارها به من مراجعه شده و از طرف مقامات از من خواسته اند که چیزی بنویسم و تقاضا کنم تا رفع ممنوعیت از منبر من بشود ولی من گفته‌ام منبر من به تقاضای من ممنوع نشده که بنا به تقاضایم آزاد بشوم و آخرین حرفی که در این مورد گفته است این بوده شاه بالای دیوار نشسته و من در پائین دیوار و لذا شاه به همه جا احاطه دارد و اگر صلاح باشد ایشان شرایط را بهتر می‌بینند. این مجلس میهمانی پس از صرف شام در ساعت 22:20 پایان یافت.
نظریه شنبه: در این مجلس میهمانی مرتضی مطهری، شیخ محمد تقی فلسفی واعظ، سید جواد هاشمی خاتون آبادی، شیخ محمد تقی جعفری و شیخ علی دوانی حضور داشتند.
نظریه سه شنبه: به احتمال زیاد خبر فوق صحت دارد. ضمناً نامبردگان فوق در آن اداره کل دارای سابقه می‌باشند. برلیان
نظریه چهارشنبه: نظریه سه شنبه تأیید می‌گردد.
رونوشت برابر با اصل است. اصل در پرونده 15494
توضیحات سند:
1. حجت الاسلام سید محمدرضا یاسینی، فرزند سید علی در سال 1310 ﻫ ش در کنگاور کرمانشاه متولد شد. اولین سند در پرونده ساواک وی حاکی از دستگیری ایشان به هنگام سفر به کرمانشاه می‌باشد. ساواک در گزارش مورخ 10 /9 /41 می‌نویسد :«نامبرده در تاریخ 10 /9 /41 هنگامی که عازم کرمانشاه بوده است به علت مظنونیت در حمل اعلامیه روحانیون وسیله مأمورین ژاندارمری همدان دستگیر و به این ساواک تحویل گردیده است. مجدداً در سال 44 به اتهام ایراد سخنان تحریک‌آمیز بازداشت و مدتی زندانی می‌شود.» در گزارش دیگری ساواک در 19 /9 /46 چنین می‌نویسد :
«نامبرده بالا یکی از وعاظ ناراحت و افراطی می‌باشد که در اغلب مجالس و منابر از اقدامات دولت انتقاد و از آیت‌الله خمینی پشتیبانی و تمجید می‌نماید. مشارالیه تاکنون چندین بار به اتهام حمل و پخش اعلامیه و سخنرانی‌های تحریک‌آمیز دستگیر شده است. با توجه به سوابق وی نام او جزو لیست روحانیون ممنوع‌المنبر به منظور جلوگیری از وعظ این شخص در ماه مبارک رمضان به شهربانی کل کشور و ساواک‌ها ارسال گردیده است.»
(اسناد ساواک ـ پرونده انفرادی)
2. علامه محمد تقى جعفرى، فرزند حاج کریم آقا در مرداد 1304ﻫ ش در محله شتربان ـ خیابان شمس تبریزى کنونى ـ تبریز دیده به جهان گشود. وی تحصیلات ابتدایى را در دبستان اعتماد آغاز کرد، اما قبل از کلاس ششم ابتدایى به دلیل فقر مالى دبستان را رها و در مدرسه طالبیه تبریز مقدمات علوم دینى را فرا گرفت و پس از چندى در سال 1321 جهت ادامه تحصیل عازم تهران شد. وی از استادانى چون مرحوم میرزا مهدى آشتیانى و آیت‌الله محمدرضا تنکابنى بهره‌هاى بسیار برد. دو سال بعد به حوزه قم رفت، ولى در آنجا بیش از یکسال نماند و به علت فوت مادرش به تبریز بازگشت. در تبریز با اصرار و تشویق آیت‌الله میرزا فتاح شهیدى به نجف اشرف رهسپار شد و به مدت 12 سال در آنجا ماند که در این فاصله اولین اثر خود را که تقریراتى از درس آیت‌الله خویى بود به نام «الامر بین الامرین» انتشار داد و پس از آن رساله «الرضاع» که تقریرات درس‌هاى آیت‌الله سید عبدالهادى شیرازى بود را منتشر کرد.
از جمله استادان علامه جعفرى در نجف اشرف مى‌توان از مرحوم شیخ مرتضى طالقانى، مرحوم آیت‌الله شیخ محمد کاظم شیرازى و آیت‌الله حسن یزدى ... نام برد. استاد در حدود سال 1336 به ایران مراجعت کرد و پس از مدتی در 1337 به نجف بازگشت، وی پس از بازگشت مجدد به ایران در تهران، با دانشگاهیان ارتباط برقرار کرد و همزمان با شخصیت‌هایى چون استاد مطهرى و دکتر محمد ابراهیم آیتى به ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها پرداخت. علامه جعفرى با تحقیق و تألیف و سخنرانى‌هاى خویش همواره در جهت تربیت جوانان پرشور و مستعد تلاش کرد که نتیجه آن تلاش‌ها و مجاهدت‌ها تألیف بیش از 50 کتاب و رساله منتشر شده و ده‌ها کتاب و رساله منتشر نشده مى‌باشد. استاد علامه در سال 1377 به تشخیص پزشکان همراه پسر ارشد خود ابتدا به نروژ و سپس به انگلستان اعزام و بسترى شد، اما پس از یک عمل جراحى دچار سکته مغزى شد و در تاریخ 25 /8 /77 دار فانى را وداع گفت و به عالم بقا شتافت و سه روز بعد به مشهد مقدس انتقال یافت و در محل «دار الزهد مبارکه» پیش روى ضریح حضرت رضا (ع) و در همسایگى شیخ بهایى دفن شد. از آثار علامه مى‌توان به «شرح 15 جلدى مثنوى؛ تفسیر 27 جلدى نهج البلاغه؛ جبر و اختیار؛ مولوى و جهان بینى‌ها؛ وجدان و ... اشاره داشت.
یاران امام به روایت اسناد ساواک، استاد علامه محمد تقی جعفری، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1377
3. احتمالاً منظور فیلمی بوده است که در سال 53 خبر احتمال ساخته شدن آن درباره زندگی پیغمبر اسلام(ص) منتشر شده بود و واکنش‌های منفی در سطح جهان اسلام برانگیخته بود و ظنّ آن می‌رفت که با ساختن آن به ساحت پیامبر اکرم(ص) اهانت و یا جسارتی وارد گردد. در ایران احتمال مشارکت برخی افراد از جمله دکتر حسین نصر در ساخت این فیلم به طور غیر رسمی شایع شده بود.
4. دکتر سید حسین نصر در سال 1312ﻫ ش در تهران به دنیا آمد. پس از تحصیلات نیمه اول متوسطه در ایران به آمریکا عزیمت کرد و پس از اتمام تحصیلات متوسطه و دانشگاهی و اخذ دکترای فلسفه و تاریخ علوم به ایران بازگشت و عهده‌دار مشاغلی چون دانشیاری و استادی و مدیریت در دانشگاه تهران، عضو شورای مرکزی آموزش کشور، رئیس دانشگاه صنعتی آریامهر، مدیر عامل انجمن شاهنشاهی فلسفه ایران و بالاخره ریاست دفتر مخصوص فرح شد. وی علاوه بر مشاغل فوق در چندین موسسه و مرکز و شورای داخلی و خارجی نیز عضو بود. دکتر سید حسین نصر همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی به آمریکا پناهنده شد. وی پس از انقلاب مصاحبه‌ها و خاطراتی پیرامون زندگی فرهنگی و سیاسی و اعتقادی خود منتشر کرده که جای تأمل و دقت زیادی دارد.
5. حجت الاسلام حاج سید جواد هاشمی خاتون آبادی، مشهور به هشترودی، در سال 1315 ﻫ ش در شهر تبریز دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را در 12 سالگی در مدرسه طلابیه تبریز آغاز کرد و سپس برای ادامه تحصیلات به شهر قم رفت و پس از چند سال تحصیل به شهر تبریز بازگشت. در سال 1342 پس از واقعه 15 خرداد به تهران آمد و به سخنرانی در محافل مختلف پرداخت. وی به علت فعالیت‌های سیاسی به زندان افتاد و براثر شکنجه راهی بیمارستان شد. ایشان صاحب تألیفاتی همچون برانگیخته، امام علی(ع) و پیشوا و پشتیبانی مرزهای عقیده، استعمار در سرزمینهای توحید، زن مسلمان و خودآرایی، می‌باشد. سید جواد هشترودی در 57 سالگی به علت حمله‌ی قلبی دارفانی را وداع گفت.
کیهان فرهنگی، ش 4، مورخ 1373و آئینه پژوهش، شهریور 1372