موضوع: شیخ علی دوانی
تاریخ سند: 24 فروردین 1353
موضوع: شیخ علی دوانی
متن سند:
از: 20ﻫ 12 تاریخ: 24 /1 /1353به: 312 شماره: 15364 /20 ﻫ 12
موضوع: شیخ علی دوانی
در ساعت 11:50 روز 13 /1 /53 نامبرده بالا در مسجد رسول اکرم واقع در خیابان نواب چهار راه اناری به منبر رفت و اظهار داشت درود بر شما برادران و خواهران گرامی و ایمانی که امروز را تحت تاثیر خرافات قرار نگرفته‌اید و به این مجلس آمده‌اید. این مملکت، مملکت امام زمان است و پرچم امام زمان در کشور ایران در احتزاز است. آقایان خط بارلو1 که آقای موشه‌دایان2 می‌گفت تسخیرناپذیر است مصری‌ها با 200 تن کشته آنرا تسخیر کرده و به تصرف خود در آوردند. مسلمانان نترسید که اسرائیل پیروز شده این غروری که دارد بالاخره سرنگون می‌گردد. نامبرده مختصری هم پیرامون هارون الرشید3 و مسموم کردن حضرت امام حسن عسگری و ظهور امام زمان صحبت نمود و منبرش در ساعت 12:25 پایان یافت.
نظریه شنبه: نظری ندارد.
نظریه سه‌شنبه: نظری ندارد. برلیان
نظریه چهارشنبه: نظری ندارد. سپاهی
آقای باقری
سابقه بررسی و منعکس و بهره‌برداری شود بایگانی شود
در ساعت 10:00 روز 5 /1 /53 به بخش 312 واصل گردید.
توضیحات سند:
1. خط بارلو: بارلو نام یک مهندس اسرائیلی بود که در طی 3 سال خط دفاعی در کانال سوئز و صحرای سینا ایجاد کرد که به «دیوار دفاعی بارلو» معروف شد. عبور از این خط دفاعی به نظر غیرممکن می‌آمد، اما ارتش مصر توانست در سال 1973 از آن عبور کند.2. موشه دایان، یکى از رهبران افراطى صهیونیسم است که در 20 مه 1915 میلادى در منطقه «دیجانیا»ى فلسطین متولد شد. پدرش «سموئیل» از مهاجرین اولیه یهودى به فلسطین بود. زندگى دایان را مى‌توان به سه مقطع تقسیم کرد. اوّل، دوران پیش از تشکیل دولت غاصب صهیونیستى که در این زمان فعّالانه جهت نیل به اهداف صهیونیستى مشغول مبارزه نظامى بود؛ به طورى که حتّى در سال 1939 از سوى حکومت قیمومیت به دلیل حمل سلاح به 10 سال زندان محکوم شد که این حکم هرگز اجرا نگردید. در سال 1941 در عملیاتى نظامى علیه نیروهاى «ویشى» فرانسه در لبنان چشم چپ خود را از دست داد. به دنبال اوج‌گیرى عملیات‌هاى کشتار و اشغال اراضى فلسطین در سال 1948 مسئول اشغال مناطقى چون «رمله» شد. جنایات موشه‌دایان در دوران نظامیگری وی به حدی بود که او را جنایتکار جنگی می‌نامیدند. مرحله دوم زندگى وى پس از تشکیل حکومت غاصب آغاز مى‌شود که با داشتن مسئولیت‌هاى مختلفى در عرصه نظامى همچون ریاست فرماندهى منطقه جنوب و سپس شمال (1951) و ریاست ستاد ارتش (1953 تا 1958) همراه است. او همچنین به عنوان طراح و فرمانده اصلى جنگ 1956 علیه مصر شناخته مى‌شود که در طى آن نیروهاى استعمارگر فرانسوى و انگلیسى به همراه صهیونیست‌ها به بهانه ملّى شدن کانال سوئز و ایجاد تضییقاتى براى آنها، به مصر حمله کردند. مرحله سوم از زندگى دایان به مانند هر شخصیت برجسته صهیونیستى پس از گذر از دوران نظامیگرى که در منش بسیارى از سیاسیون اسرائیل نهادینه شده است، آغاز فعالیت سیاسى مى‌باشد که با شرکت در حزب «ماپاى» رخ داد. مسئولیت‌ها و فعالیت‌هاى سیاسى وى بدین شرح است: نماینده کنست چهارم، وزیر کشاورزى (1959 تا 64)، تشکیل حزب «رافى» با رهبرى «بن گورین» و پیوستن به حزب «کار» در سال 1968، وزیر دفاع تا سال 1974. او به دنبال شکست اسرائیل در جنگ رمضان که به سال 1973 اتفاق افتاد، مقصر شناخته شد و استعفا داد.
فعالیت سیاسى وى در یک مقطع با چنان چرخشى مواجه بود که شخصیت‌هاى اسرائیلى به ندرت دچار آن مى‌شوند و آن کناره‌گیرى وى از حزب کار و پیوستن به حزب «لیکود» و متعاقبا برگزیده شدن به وزارت خارجه توسط «بگین» است. شاید این چرخش ظاهرى بخشى از جناح‌بندی‌هاى صورى حاکم بر سیستم سیاسى این رژیم را نمایان سازد. وى در این زمان در پست وزارت امور خارجه به عنوان یکى از طراحان اصلى کمپ دیوید مطرح است؛ صلحى که به یقین به نفع یهودیان بود و براى مصر منفعتى نداشت، چرا که شخصیت‌هایى همچون دایان حاضر به تأمین منافع اعراب نبودند، استعفاى وى پس از صلح به خاطر اعطاى بخشى از کرانه باخترى و تشکیل حزب جدید «تلم» در سال 1981 مؤید این ادّعا است. پس از مرگ وى در 16 اکتبر همان سال، دخترش فعالانه به دنبال تحقق آرمان‌هاى پدر در حزبى متفاوت از حزب او (حزب کار) مشغول فعالیت شد.
ر.ک: شخصیت‌هاى اسرائیلى (متن عربى)، محمد گریده، چاپ بیروت 1994
3. این از اشتباهات منبع ساواک بوده است، چراکه هارون‌الرشید معاصر امام حسن عسگری(ع) نبوده است.