جناب آقای دفتر سرکار علیه بانو فریده دیبا
جناب آقای دفتر سرکار علیه بانو فریده دیبا
متن سند:
برابر تصمیم متخذه و موافقت جناب آقای وزیر دربار شاهنشاهی مقرر است کلیه هزینه های دربار شاهنشاهی در اداره کل امور مالی متمرکز گردد، بنابراین بودجه شش ماهه دوم سال 1357 در اختیار سازمانها و ادارات تابعه قرار نخواهد گرفت از نظر اینکه کارهای فوری و ضروری دچار و فقه نگردد1 مبالغی به نسبت حجم کار و عملیات به عنوان تنخواه گردان در اختیار خواهد گرفت.لذا خواهشمند است دستور فرمایید میزان تنخواه گردان مورد نیاز برای هزینه های ضروری آن واحد را تعیین و به اداره کل امور مالی اعلام فرمایند تا نسبت به پرداخت آن اقدام گردد، بدیهی است اسناد هزینه های انجام شده را به اداره کل امور مالی تسلیم تا وجه اسناد تحویلی پرداخت به نحوی که تا آخر سال که بایستی حسابها واریز گردد مانده تنخواه گردان تأیید و در اختیار آن واحد باشد.
مشاور دربار شاهنشاهی و سرپرست امور مالی و اداری دربار شاهنشاهی سرلشکر حسن پاکروان2
توضیحات سند:
1ـ سال 1357 برای رژیم پهلوی سالی پر تنش و بحرانی بود.هر روز بر حرکت های اعتراضی انقلابیون افزوده می شد و به لحاظ سطح گستردگی نیز به طبقات مختلف رسید و مردم در تظاهراتها شرکت می کردند.
با کشتارهایی که رژیم انجام داد تضاد مردم با رژیم به نهایت رسید.
نیمه دوم سال 57 اعتصابات شکل گرفت از جمله کارکنان شرکت نفت ـ که صادرات آن درآمد اصلی رژیم بود ـ به جمع اعتصابیون پیوستند.
به همین دلیل رژیم به لحاظ مالی دچار مضیقه شد و رژیم مجبور شد تا حدودی هزینه ها را کاهش دهد که از آن جمله محدود کردن حقوق وابستگان به دربار بود.
در این سند نیز دستور متمرکز کردن بودجه و جلوگیری از اختصاص آن به سازمانها و ادارات تابعه را اعلام کرده و به صورت تنخواه مبلغی را به دفاتر داده اند که دفتر فریده دیبا نیز مشمول آن شده است.
2ـ حسن پاکروان در سال 1290، در تهران به دنیا آمد.
پدر او، فتح اللّه پاکروان، از دولتمردان رضاخانی بود که در زمان فاجعه قتل عام مسجد گوهرشاد، استانداری خراسان را به عهده داشت.
حسن پاکروان، تحصیلات نظامی خود را، در دانشکده های پواتیه و فونتن پلو فرانسه به پایان رسانید و در سال 1312، به ایران بازگشت و مدّتها به عنوان مربی دانشکده افسری، اشتغال داشت.
در سالهای 1320 ـ 1322، افسر ستاد ارتش، و در سالهای 1323 ـ 1324، فرمانده پادگان بوشهر و افسر انتظامات بنادر جنوب بود.
پاکروان، در سالهای 1325 ـ 1327، افسر رکن دوم ستاد ارتش گردید و در سالهای 1328 ـ 1329، وابسته نظامی ایران در پاکستان شد.
پس از بازگشت به ایران، مدّتی ریاست رکن دوم ستاد ارتش را به عهده داشت و در سالهای 1333ـ 1334، وابسته نظامی ایران در هند شد.
با تأسیس ساواک در اسفند 1335، پاکروان، معاون ساواک گردید و در اسفند 1339، با برکنار شدن سپهبد تیمور بختیار، به ریاست ساواک رسید.
درباره دوران ریاست پاکروان بر ساواک، ارتشبد فردوست، در خاطرات خود، سخن گفته است.
سرلشگر حسن پاکروان، تا سال 1343، ریاست ساواک را به عهده داشت.
محمدرضا پهلوی به دلیل اعتماد به وی او را به سمت آجودان مخصوص خود انتخاب و سپس به ریاست ساواک برگزید.
دوران نهضت امام و قیام 15 خرداد مصادف با ریاست وی بر ساواک و جلادی ها و توطئه های وی علیه ملت ایران بود.
سپس جای خود را به نصیری داد و در مقام وزیر اطّلاعات، وارد نخستین کابینه هویدا شد (1343 ـ 1345).
پاکروان، از شهریور 1345 تا مهر 1348، سفیر ایران در پاکستان بود و در این تاریخ سفیر ایران در فرانسه شد و تا آبان 1352، در پاریس مستقر بود.
در بازگشت به ایران، از سال 1352، ارتشبد فردوست، او را در بازرسی شاهنشاهی به کار گرفت و در مهرماه 1356، مشاور و سرپرست امور مالی وزارت دربار گردید.
سرلشگر حسن پاکروان، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، دستگیر و در تاریخ 22 /1 /1358، همراه با جمعی از بلندپایگان رژیم پهلوی، به اعدام محکوم شد.