جناب آقای اسداله فهیمی 1 سفیر اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر ـ برن
تاریخ سند: 4 دی 1354
جناب آقای اسداله فهیمی 1 سفیر اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر ـ برن
متن سند:
شماره:2327 تاریخ:4 /10 /1354جناب آقای اسداله فهیمی 1
سفیر اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر ـ برن
بسته محتوی یک کیلو خاویار ایفاد می‌گردد.
خواهشمند است دستور فرمایند بسته مذکور را از طریق سفارت شاهنشاهی2 به هر ترتیب که مقتضی است به نشانی ذیل Mr philippe3 Winter nauen…. 65 CH 4002 Basel
به آقایphilippe Winter تحویل و از نتیجه این دفتر را مستحضر نمایند. پ
کریم پاشا بهادری
رئیس دفتر مخصوص علیاحضرت شهبانوی ایران
توضیحات سند:
1. اسدالله فهیمی، فرزند خلیل ـ فهم‌الملک در سال 1303 ﻫ ش در تهران به دنیا آمد. وى تحصیلات مقدماتى را در مدرسه‌ی سن‌لوئى تهران و بلژیک و دبیرستان را در فیروز بهرام و البرز به پایان رساند و از دانشگاه تهران لیسانس گرفت. نامبرده در سال 1324 به عنوان کارآموز اداره‌ی مجلات در وزارت امورخارجه استخدام شد. مشارالیه در مناصب دیگرى از جمله: منشى دون‌پایه اداره‌ی بایگانى، منشى دون‌پایه اداره‌ی حقوقى، کارمند اداره‌ی عهود و امور حقوقى، دبیر سوم، دوم و اول سفارت ایران در واشنگتن، کارمند اداره‌ی اقتصادى، کارمند کارگر فنى، کارمند اداره‌ی همکاری‌ها، معاون اداره‌ی کارگزینى، رایزن در واشنگتن، رایزن در وین، رایزن در کپنهاک، معاون اداره‌ی تشریفات و سرپرست دبیرخانه‌ی وزارت خارجه به کار پرداخت و به دلیل خوش‌خدمتى به دربار پهلوى به ویژه در سفرهاى خارجى مورد توجه دربار قرار گرفت و مأمور به دربار شد و در مناصبى از جمله معاون و رئیس تشریفات دربار به کار پرداخت و از طرف محمدرضا پهلوى نشان‌هاى سوم و چهارم همایون و سوم تاج دریافت کرد.(اسناد ساواک ـ پرونده انفرادى)
2. همانگونه که در صفحه‌های قبل گفته شد متأسفانه سفارتخانه‌های ایران در خارج از کشور به جای پرداختن به امور دیپلماتیک و رفع و رجوع مسائل ملی و میهنی به مرکزی برای انجام کارهای شخصی دربار و تهیه‌ی خواسته‌ها و سفارش‌های تمام نشدنی آنها تبدیل شده بود. مینو صمیمی که از اعضای سفارت ایران در سوئیس بود، می‌نویسد: «فعالیت‌های ما در سفارتخانه به گونه‌ای جریان داشت که اغلب برایم تردیدبرانگیز بود و نمی‌دانستم آیا واقعاً وظیفه کارمندان یک سفارتخانه همان است که ما انجام می‌دهیم یا مساله به‌طور کلی صورت دیگری دارد.....
ولی آنچه ما در سفارتخانه انجام می‌دادیم، نه تنها ارتباطی به وظایف ما مسولان دیپلماتیک یک کشور «پیشرفته» و نمایندگان یک شاه «روشنفکر» نداشت، که برعکس تلف کردن پول و هدردادن نیروی کاردان ثمر دیگری به بار نمی‌آورد.
ولی متاسفانه آنچه در سفارتخانه انجام می‌گرفت، با یک سلسله فعالیت مستمر برای تدارک سفرهای پرخرج و ظاهرفریب شاه و گروه کثیر همراهانش به سوئیس مربوط می‌شد، و یا دوندگی برای تهیه وسایل گوناگون کثیر همراهانش به سوئیس مربوط می‌شد و یا دوندگی برای تهیه وسایل گوناگون و گاه عجیب و غریبی بود که دربار شاه پشت سرهم در طول سال به ما حواله می‌داد»
پشت پرده تخت طاووس، پیشین، صص87 ـ 86