موضوع: تظاهرات در سمنان
تاریخ سند: 29 مهر 1357
موضوع: تظاهرات در سمنان
متن سند:
از: 14/ ﻫ تاریخ: 29 /7 /1357به: 312 شماره: 5225 /14ﻫ
موضوع: تظاهرات در سمنان
در تاریخ 24 /7 /57 مجلسی به مناسبت چهلم کشته‌‌شدگان تهران از ساعت 1500 در مسجد سمنان برگزار، در این مجلس که بیشتر جوانها شرکت کرده بودند، واعظ ناشناسی که از تهران آمده بود، پس از تعویض لباس منبر رفت و ضمن تجلیل از خمینی، اظهاراتی برخلاف رژیم و دولت عنوان که خلاصه‌ای از آن به شرح زیر می‌باشد.
ما فساد را باید نابود کنیم تا کشور اصلاح شود، مثلاً اگر ماشینی موتور آن خراب شود هرچه روغن عوض کنید فایده ندارد، باید موتور عوض شود؛ هرچه کابینه را عوض کنید فایده ندارد، تا رژیم طاغوتی باشد، باید مردم را به مبارزه مسلحانه دعوت کرد. باید سلاح به دست بگیریم و مبارزه کنیم. نامبرده پس از سخنرانی از منبر پایین آمد و از مسجد خارج شد.
پس از آن، اجتماع حاضر از مسجد خارج شد و شروع به راهپیمائی نموده که در مسیر راه سه مرتبه علی‌اکبر ادب قطعنامه‌ای که در ده ماده نوشته شده بود خواند و مردم هر بار برای هر ماده سه بار کلمه صحیح است، صحیح است، می‌گفتند و ده ماده عبارت است از 1. بازگشت خمینی 2. آزادی زندانیان سیاسی 3. لغو حکومت نظامی 4. آزادی قلم و بیان 5. حکومت اسلامی 6. سامان دادن به کشاورزی و صنعت 7. لغو قوانین خلاف اسلام از قوانین مملکت 8. برآوردن خواسته‌های فرهنگیان 9. بیرون کردن مستشاران آمریکایی از ایران 10. آزادی آقایان طالقانی، ربانی1 و روحانی و علامه نوری
نظریه شنبه. به وسیله شیخ علی‌اکبر ادب با بلندگو مطالب فوق عنوان می‌‌شد.
نظریه یکشنبه. خبر صحت دارد و چگونگی قبلاً به استحضار رسیده است. حاضر
نظریه سه‌شنبه. جریان تظاهرات مورخ 24 /7 /57 که روز عزای ملی اعلام شده بود، مشروحاً تلفنگرامی به عرض رسیده است. توحید
نظریه 14/ﻫ. تاکنون وارد منطقه نشده‌اند.
در پرونده 120478 شخصی بایگانی شود. مرعشی 10 /8
توضیحات سند:
__1. آیت‌الله عبدالرحیم ربانی شیرازى، فرزند بمانعلی در 1301 ش در شیراز متولد شد. پس از طى مقدمات علوم و معارف دینى در 1327 به قم عزیمت کرد و در درس آیات عظام بروجردى و مجاهدى شرکت کرد تا به درجه اجتهاد رسید. آیت‌الله ربانى شیرازی از سال 1320 فعالیت سیاسى خود را آغاز کرد و به عضویت حزب برادران جنوب به رهبرى سید نورالدین شیرازى در آمد. در آن سالها مبارزه‌اى سخت را علیه فرق منحرف صوفیه، بابیه و بهائیه شروع کرد که در اثر آن تنها در سروستان 80 نفر به دین اسلام گرویدند و تا 1325 ش عضو این حزب بود. پس از مرگ آیت‌الله بروجردى وى اولین کسى بود که مرجعیت و زعامیت سیاسى و دینى امام خمینى (ره) را مطرح کرد. در فاصله 1342 تا 1357 بارها دستگیر و به زندان افتاد و سال‌هاى طولانى را در زندانهاى رژیم سپرى کرد و یا در شهرهای فیروزآباد، کاشمر، سردشت و جیرفت تبعید بود. بیشتر اعلامیه‌هایى که در فاصله 42 تا 57 به اسم حوزه علمیه قم منتشر گشت به وسیله ایشان نوشته شد. پس از پیروزى انقلاب اسلامى نماینده حضرت امام (ره) در استان فارس و نماینده مردم این استان در مجلس خبرگان قانون اساسى بود. همچنین از طرف امام به عنوان عضو فقهاى شوراى نگهبان منصوب شد در 16 فروردین 1360 توسط گروه فرقان مورد سوءقصد قرار گرفت و خوشبختانه جان سالم به در برد. اما در 17 اسفند همان سال هنگامى که براى شرکت در جلسه شوراى نگهبان از شیراز عازم تهران بود دچار سانحه مشکوک رانندگى گردید و به لقاءالله پیوست. وى صاحب آثار و تألیفاتى نیز بود. از جمله 16 جلد تعلیقات بر وسائل‌الشیعه و نیز تعلیقات بر بحارالانوار و غیره....
رک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب شانزدهم، آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم ربانی شیرازی، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی،1379