موضوع : تجمع در مسجد هدایت پیرو 1593/20 ه ـ 27/1/45
تاریخ سند: 29 فروردین 1345
موضوع : تجمع در مسجد هدایت پیرو 1593/20 ه ـ 27/1/45
متن سند:
شماره : 1823 /20 ه پس از ختم جلسه در مسجد هدایت شیخ محمد نصیری به اتفاق چند نفر دیگر از مسجد خارج و در بین راه ضمن صحبت خصوصی اظهار داشت در قرآن مجید آیه ای هست که در آن حضرت علی خبر داده روزی از شهرستان قم افرادی پاک علیه ظلم قیام می کنند و پیروز می شوند و شما می توانید این آیه را در قرآن بخوانید.ناطق در اینجا آیه قرآن را قرائت و افزود روزی که در روزنامه ها نوشتند عکس آیت اله حکیم را جمع کرده اند من به چند نفر از دوستان گفتم مارشال عارف1 کشته شد.
دوستان من گفتند : در روزنامه نوشته است؟ گفتم خیر ولی من حتم دارم که او کشته خواهد شد زیرا رئیس جمهور عراق نمی تواند با شش میلیون شیعه بجنگند [بجنگد].
در اینجا ناطق در پاسخ یکی از افرادی که پرسید آیا این آیت اله زنجانی همان حسین زنجانی است که در سه راه آذری ساکن است؟ گفت شما اشتباه می کنید و شاید منظور شما بیوک زنجانی است.
او یکی از افراد طرفدار شاه و دربار و شخص کثیفی می باشد.
این آیت الله سید ابوالفضل زنجانی است و منزلش هم در خیابان فرهنگ است2 و اعلامیه هائی هم که در گذشته علیه دستگاه به نام زنجانی منتشر می شد متعلق به همین شخص بود.
نامبرده سپس گفت در حال حاضر او شبهای جمعه پس از نماز جماعت در مسجد اسلامبول صحبت می کند و فعلاً به جای آیت الله طالقانی است و برادری هم دارد که او نیز مرد روحانی شریفی است.
توضیحات سند:
1ـ عبدالسلام عارف در سال 1921 میلادی در بغداد به دنیا آمد.پدرش پارچه فروش بود و در شهر «الرمادی» زندگی می کرد.
وی بعدها به بغداد عزیمت نمود.
او سال 1938 پس از اتمام تحصیلات دبیرستانی وارد دانشکده نظامی شد و در سال 1941 با درجه ستوان دومی فارغ التحصیل گردید.
هنگام شکست قیام رهایی بخش در 1941 مسئولیت حراست زندان اردوگاه الرشید را که ـ صدها تن از شرکت کنندگان قیام در آن محبوس بودند ـ عهده دار گردید.
سپس به عنوان افسر ارتش اطلاعات منصوب شد و تا سال 3194 در این سمت انجام وظیفه نمود.
در جنگ 1948 فلسطین شرکت کرد.
عارف فردی طائفه گرا و نژادپرست بود.
عارف شب قبل از انجام کودتای 14 ژوئیه 1958 به یکی از افسران آزاده تأکید کرده بود که بعد از پیروزی انقلاب بایستی سه طائفه کرد، شیعه و مسیحی از بین بروند.
عبدالسلام عارف بسیار جسور و متهور بود.
علاقه شدیدی به بحث و مجادله با دشمنان و مخالفین داشت.
اولین اختلاف او با عبدالکریم قاسم قبل از انجام کودتای 14 ژوئیه پیدا شد، زیرا قاسم مخالف اعدام اعضای خانواده سلطنتی بود.
اختلاف این دو بعد از پیروزی کودتا تقریبا شدت یافت.
حتی روزی در صدد سوء قصد به جان وی برآمد.
وی در تاریخ 13 آوریل 1966 (24 /1 /54) که مسئولیت ریاست جمهوری را عهده دار بود بر اثر سقوط هلیکوپتری که سوار بر آن به اتفاق وزیر کشور و صنایع از شهرهای منطقه جنوب دیدن می کرد، کشته شد.
جنازه اش مبدل به خاکستر شد.
(نگاهی به تاریخ سیاسی عراق، سرهنگ الجمیلی، ترجمه محمد حسین زوار کعبه، صفحه 69 و70) 2ـ نشانی منزل آیت الله سیدابوالفضل زنجانی طبق نوشته او در برگ بازجویی ساواک خیابان بوذرجمهوری غربی و سپس خیابان جمشیدآباد بوده است.